بهانه ی زندگی من!

خـدایا!

بـه ایـن نـق زدن هـایم حـواسـت هـست؟...

وقتـی تـو کمـی از مـن دور می شـوی آهـم بلنــد می شـود و بهـانه گیــر می شـوم!.. 

دسـت خـودم نیسـت!

مـن بـهانه هایـم فقـط گیـر توست!

حـالا چـه اخـم کنـی چـه لبخـند بـزنی، مـن هـر بهـانه ای را وقـف تـو می کنــم.. 

اصـلا تـو خـودت بهــانه ای ... 

بهـانه ی زنـدگی ِ مـن!

♥ خـالی شـدم... احسـاس سبـکی میکنـم، مثـل یـک "پـَـر" ...

خدایــا ... بـه یـک نسـیم تـو پــرواز میکنـم...!

♥ یـا اَنیـسَ اَلقُلــوب ... 

خبـرت هسـت کـه غیــر از تـو مـرا یـاری نیـست...؟؟