سائوپائولو (ویژه جام جهانی)

سائوپائولو در ۲۵ ژانویه ۱۵۵۴ توسط دو مبلغ عضو فرقه مذهبی یسوعی بنیاد شد. پایین بودن بهره‌وری مزارع شکر محلی باعث شد تا این سکونتگاه مدتی طولانی در حالت انزوا باقی بماند. در سده هفدهم کشاورزان منطقه اقدام به کشت گندم به منظور صادرات کردند. در سال ۱۷۱۱ به سائوپائولو رسماً عنوان شهر اعطا شد.

Population: 11.32 million 2011

Area: 588 sq miles 1,523 km²

Local time: Wednesday 3:00 AM

Weather: 67°F (19°C), Wind 0 mph (0 km/h), 85% Humidity

Colleges and Universities: University of São Paulo

در تاریخ ۷ سپتامبر ۱۸۲۲ اعلام استقلال برزیل از پرتغال در سائو پائولو انجام شد.

در قرن نوزدهم این شهر شاهد شکوفایی و رونق اقتصادی بود، که علت عمده آن رواج صادرات قهوه بود. پس از لغو برده‌داری در سال ۱۸۸۸، کشتزارهای قهوه این شهر امواج زیادی از مهاجران از ایتالیا، پرتغال، اسپانیا، آلمان و دیگر کشورهای اروپایی را به‌خود جلب کرد و از سوی دیگر بسیاری از بردگان سابق نیز برای پیدا کردن کار جذب این شهر شدند. در سال ۱۸۹۷ ایتالیایی‌ها بیش از نیمی از جمعیت این شهر را تشکیل می‌دادند.

در آغاز سده بیستم، قیمت قهوه به شدت سقوط کرد و در نتیجه کارآفرینان محلی سرمایه‌های خود را به سوی توسعه صنعتی این شهر سوق دادند. صنعتی شدن این شهر به نوبه خود نیروهای جدیدی از مهاجران کشورهای دوردست از جمله ایتالیایی‌ها، ژاپنی‌ها، و اهالی سوریه و لبنان را به این شهر کشاند.

زبان اکثریت جمعیت شهر پرتغالی است. به خاطر حضور قابل توجه مهاجران ایتالیایی در این شهر، زبان گفتاری شهر از زبان ایتالیایی به‌ویژه گویش‌های ونتی و ایتالیایی جنوبی تأثیر زیادی گرفته‌است.

برپایه سرشماری سال ۲۰۱۰ میلادی، جمعیت شهر در آن سال ۱۰٬۶۵۹٬۳۸۶ نفر بود که از این تعداد، ۶۰٫۶ درصد سفیدپوست، ۳۰٫۵ دورگه، ۶٫۵ درصد سیاه‌پوست، ۲٫۲ زردپوست، و ۰٫۲ سرخ‌پوست بودند. امروزه موجی از مهاجرت از بولیوی به سائوپائولو دیده می‌شود

سائوپائولو که در گفتار روزانه «سامپا» نیز نامیده می‌شود هفتمین شهر بزرگ جهان و بزرگ‌ترین شهر نیم‌کره جنوبی و قاره آمریکا است. جمعیت این شهر ۱۱ میلیون ۳۰۰ هزار نفر است و جمعیت شهر و حومه (منطقه کلان‌شهری) آن نزدیک به ۳۰ میلیون نفر است.

این شهر مرکز ایالت سائوپائولو و از مراکز مهم فرهنگی، اقتصادی و سیاسی در برزیل و فراسوی آن است و بناها، پارک‌ها و موزه‌های مهمی چون یادمان آمریکای لاتین، موزه زبان پرتغالی، موزه هنر سائو پائولو و پارک ایبیراپوئرا را در خود جای داده است.

چند عدد از بلندترین ساختمان‌های برزیل ازجمله میرانته دواله، ایتالیا، آلتینو آرانتس، و برج شمالی آنسکوم در سائوپائولو قرار دارند.

نام این شهر به افتخار پل مقدس نام‌گذاری شده و شعار شهر نیز به زبان لاتین «Non dvcor, dvco» است که به معنی «مرا راه نمی‌برند، رهبری در دست من است» می‌باشد.

سائوپائولو آب‌وهوایی مرطوب و نیمه‌گرمسیری دارد. این شهر به خاطر هوای متغیر خود «Cidade da Garoa» (شهر نم‌نم باران) نامیده شده و به خاطر غذاهای ویژه، معماری، ناوگان بزرگ بالگردها، و ازدحام ترافیکی‌اش مشهور است.

سائوپائولو در سال ۱۵۵۴ تأسیس شد و تا حدود ۱۸۷۰ نسبتاً کوچک باقی‌ماند اما از آن تاریخ به بعد رشد بسیار زیادی کرده‌است.

این شهر همواره به دلیل داشتن هوای آلوده مورد توجه بوده است، اما این شهر امروزه ضمن تلاش برای رفع آلودگی‌ها در زمره شهرهای جذاب و با منظره دیدنی قرار گرفته است.

سائوپائولو، که سامپا هم نامیده می‌شود، یکی از ثروتمندترین شهرهای جهان است و تنوع تفریحات و سبک زندگی در آن به قدری بالاست که تنها رقیب بارسلونای اسپانیا به شمار می‌آید. این شهر هیچ وقت خلوت نیست؛ گرچه تابستان‌ها به خاطر گرمای زیاد هوا، مسافران کم‌تری به سائوپائولو سفر می‌کنند اما باز هم غوغایی از گردشگران و تفریحات شبانه‌شان برپاست. . دیدنی های سائوپائولو از جمله موزه ها، آسمان خراش ها و رستوران های منحصر به فردش این شهر را تبدیل به مقصدی برای گردشگران تمام دنیا کرده است. سائوپائولو به خاطر خصوصیات ذاتی جذابش یکی از بهترین مکان ها برای ماجراجویی فرهنگی به‌شمار می‌رود. تنوع نژادها و فرهنگ‌های مختلف زندگی در کنار هم، شهری رنگارنگ را به وجود آورده است .

جاذبه های سائوپائولو

 بروکلین

منطقه ای در سائو پائولو که به طبقه مرفه تر جامعه تعلق دارد. این منطقه که بین مناطق ایتایم بی بی و کامپو بلو قرار دارد در شمال شهر واقع شده و یکی از ثروتمندترین و آرام ترین مناطق سائو پائولو محسوب میشود. در سال های اخیر از بروکلین بعنوان مرکز مالی جدید سائو پائولو یاد میشود و بسیاری از مراکز تجاری همچون خیابان پالیستا، آونیدا بریگادریو فاریا لیما، آونیدا روبوکاس و خیابان های اصلی شهر در این منطقه واقع شده اند. بروکلین به داشتن آسمان خراش های بزرگ و کوچک زیبا مشهور میباشد.

 خیابان پالیستاخیابان پالیستا

یکی از مهمترین خیابان های سائو پائولو میباشد و میتوان آن را یکی از بزرگترین مراکز تجاری و شاید بزرگترین منطقه فرهنگی شهر محسوب کرد. این خیابان ۲.۸ کیلومتری مراکز مالی بسیار، موسسات فرهنگی، وسیع ترین موزه هنرهای زیبای آمریکای لاتین، مغازه ها، گالری های هنری، تئاتر، سینما، هتل، کافی شاپ، کتاب فروشی و رستوران های بسیاری را در خود جای داده است. پارک جنگلی سیکرا کامپوس نیز در این خیابان واقع شده است

کلیسای جامع دا سیکلیسای کاتولیک شهر

بزرگترین کلیسای سائو پائولو، سمبل شهر و مسند اسقف اودیلو پدرو شرر. ساخت سازه نئو گوتیک این کلیسا در سال ۱۹۱۳ آغاز و ۴ دهه بعد به پایان رسید. با وجود گنبد رنسانسی ای که طرح آن از کلیسای فلورانس الهام گرفته شده، برخی این کلیسا را چهارمین کلیسای بزرگ نئو گوتیک جهان می خوانند. این کلیسای عظیم، ۱۱ متر طول و ۴۶ متر عرض دارد و ارتفاع برج های دو طرف آن به ۹۲ متر میرسد. سازه این کلیسا به شکل یک صلیب لاتین می باشد و گنجایش ۸۰۰۰ نفر را دارد. بیش از ۸۰۰ تن مرمر در ساختمان این بنا به کار رفته و در سر ستون های داخلی آن از طرح هایی همچون شاخه قهوه، آناناس و حیوانات بومی آن منطقه استفاده شده.

 ایستگاه لوز

ایستگاه قطاری تاریخی که موزه زبان پرتقالی را در خود جای داده. این ایستگاه که در اواخر قرن نوزدهم ساخته شده در اصل در گلاسکو ساخته و بعد به سائو پائولو منتقل و سر هم شده است. ساختمان این ایستگاه در دهه ۱۹۴۰ بر اثر آتش سوزی ویران شد و بعد ها در بازسازی یک طبقه دیگر به آن اضافه شد. ایستگاه لوز بقایایی از زمانیست که قهوه منبع اصلی درامد شهر بوده و برج ایستگاه، دهه های بسیاری خط افق شهر را تحت تاثیر خود قرار داده و ساعت آن مرجع تنظیم بقیه ساعت های شهر بوده.

پارک دو کارمو

بزرگترین پارک سائو پائولو با مساحتی حدود ۱.۵ میلیون متر مربع که ۲۶% آن را جنگل های بارانی فرا گرفته است. بر خلاف پارک ایبیراپورا که پارکی شهریست، در این پارک از خیابان ها و ساختمان های مختلف خبری نیست و بهترین مکان برای نزدیک شدن به طبیعت برزیل محسوب میشود. این پارک که مملو از حیوانات و گیاهان مختلف می باشد شامل باغی با ۱۲۰۰ درخت گیلاس است که اوت هر سال، پذیرای جشنواره درخت گیلاس می باشد. در این فستیوال میتوانید از دیدن شکوفه های گیلاس، غذای ژاپنی و اجراهای موسیقی لذت ببرید.

منبع