خـوش بـه حـال مسـافـرکشـان میـدان آزادی!
کـه چـه آزادانـه داد میـزنند:
آزادی آزادی...!
و عـابران خستته٬
نـا امیـدتـر از هـر روز میپـرسنـد:
آزادی چنــد؟؟؟
از استقلال هتل و از جمهوری خیابانش!!
سالهای سال همه چیز تغییر کرد...
جز ساندیس هایی که رویش می نویسند:
"از اینجا باز کنید"
ولی مردم هنوز از اونجا باز میکنند!!!
در خاطـری کـه "تـویـی"...؛ دیگــران فـرامـوشنـد،...
میـخواهمــت...
ایـن روزهـا دلـم میخـواهـد خـرمـایی بخـورم و فـاتحـه ای بـرای روحـم بفرسـتم....
شـادی اش ارزانـی آنهـایی کـه رفتنـم را لحـظه شـماری میکـردنـد...!
نمی دانـم چگـونه تفسیـرت کنـم؛ ای زیبـاتـریـن!
نـه بیـان را تـوان قـدم گـذاردن در بلنـدای معـرفت تـوست؛
... و نـه قلـم گـویای بی کـرانگـی ات؛
ای پهـــناورتـرین دریــای عشــــق!
تعلـق کـه نـداشتـه بـاشـی بـه جـایی؛
بـه کسـی؛
بـه چیــزی؛
تمـام شـدنـت راحـت تـر از آنـی می شـود کـه گمـان می بُـردی!!
♥ گــاهی؛
احسـاس می کنـم روی دسـت خـدا مانـده ام!!
خستــه اش کـرده ام!!
خـودش هـم نمی دانـد بـا مـن چـه کنـد!!!
♥ شـاید تنـــها شــادی زنـدگی ام ایـن اسـت:
کـه هیــچ کـس نمی دانــد تـا چـه حـد غمگیــنم!!
تکیـه مـده؛ جـز بـه آن شـانـه ای کـه بـدانی اگـر خـوابـت بـرد، سـرت را زمیـن نـمی گـذارد...
جـایی امـن، مثـل شـانه هـای ولـیّ خـدا...
... و گـدایـی مکـن؛ هیـچ چیـز را از هیـچ کـس،
چـرا کـه بـه گـدا مـطاع ارزشمـندی نـمی دهنـد،...
مگـر آن درگـاهـی کـه نـه بـه انـدازه نیـاز تـو، بلـکه بـه وسـعت کـرم خویـش بـر تـو نـازل می کـند...
جـایـی مثـل در ِ خـانـه ی آل الله!
♥ در سینـه جـز ولای تـو را راه نـمی دهـم،
ایـن ملـک را بـه غیـر تـو مـــولا نـمی دهـم.
♥ این دل ز جنس پنجره فولاد تو نبود... یعنی که زود می شکند از فراق .. زود!
حسـرتش بـه دلـم مـانـده...
کـه یـک بـار قسـمتم شـود،
نمـازی بـدون یـادی از دنیـا.. پـُر از یـاد خــدا...
دلـم بـه دو رکعتـش هـم راضیـست!
♥ دل را کـه باشـد جـای تـو، شـد خـانه ی اعـدای تـو...
وحـدت کـجا معنـی دهـد؟.. بـا کثـرت دلــدارها!
در کـافـه بـاران می‌بـاریـد،
... و خیـابان خشـک بـود!
کـافـه چی گفـت:
تـرک بـدهـم یـا فـرانـسه؟
گفتـم:
قجــری لطــفا!!
♥ قهـوه ام را شیــرین کـن کـافـه چی،
آن زمـان کـه تلــخ می خـوردم.. روزگـارم شیـرین بـود!
آشـوب همـان لحظـه ای اسـت کـه لبخـند بـه لبـهای تـو نباشـد...
♥ هنـوز هـم کـه هنـوز اسـت...
تنـها کسـی کـه نـازم را عاشـقانه و بـی تــوقـع می خـرد؛ تــویی مــادر!
نـگاهی بـه معــماری آرامـگاه حکیـم عـمر خیــام :
این بنای جادویی کار معمار زبر دستی به نام استاد هوشنگ سیحون است.
ایشان خود در باره این بنا می گویند :
آرامگاه خیام در باغ امامزاده محروق نیشابور قرار داشت اولین کاری که باید انجام می دادم این بود که به گونه ای طراحی کنم که آرامگاه خیام و امامزاده محروق تداخل پیدا نکند؛ به همین منظور من برای باغ محوری عرضی تعریف کردم تا آرامگاه را که در گوشه شمال شرقی باغ قرار داشت از امامزاده جدا کنم.
از طرفی دیگر در چهار مقاله عروضی گفتاری از خیام آمده مبنی بر اینکه ایشان گفته اند که :
"من آرزو دارم مزارم در جایی باشد که در بهاران برگ گل روی مزارم بریزد."
بنابراین من مکانی در باغ را که اختلاف ارتفاع سه متری نسبت به درختان زرد آلوی باغ داشت انتخاب کردم چون این مکان سه متر پائین تر قرار دارد فصل بهار شکوفه های زرد آلو روی مزار میریزد.
خیــام؛ ریاضیدان، منجم، و ادیب، بود.
سعی داشتم که این سه جنبه شخصیتی در مزارش تجلی پیدا کند. من ده پایه برای آرامگاه در نظر گرفتم. عدد ده اولین عدد دو رقمی است و پایه و اساس بسیاری از اعداد می باشد از هر پایه دو تیغه بر پایه مدل ریاضی خاصی به صورت مورب بالا می رود و با دیگر تیغه ها برخورد میکنند، و از رو به رو بر روی پایه مقابلشان پائین می آید. همه این تیغه های مورب در محور عمودی وسط برج همدیگر را قطع میکنند سطح پیچیده حاصله بر اثر یک فرمول ریاضی به وجود آمده که سنبل جنبه ریاضیدان خیام است از طرف دیگر تقاطع تیغه ها در سقف آرامگاه یک ستاره به وجود می اورد که سنبل ستاره شناسی خیام محسوب می شود.
خیام سرانده رباعیات است من برای اولین بار در ایران از خط شکسته به صورت سیاه مشق استفاده کردم تا مجموعه ای انتزاعی را به وجود بیاورم. انتخاب رباعیات نیز به وسله مرحوم استاد جلال همایی انجام شد. رباعیاتی انتخاب شد که در اصل بودن آنها شکی وجود نداشته باشد ما بر روی هر کدام از پانل های لوزی دو رباعی به کار بردیم که مجموعا بیست رباعی در کل مجموعه نوشته شد.
♥ هوشنگ سیحون (۱ شهریور ۱۲۹۹ - تهران) معمار و نقاش ایرانی، استاد معماری و رییس سابق دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است...
