ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭘﺮﺩﻩ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮐﺮﺍﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ، ﻓﻴﻠﻢ ﺳﻘﻒ ﻳﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩ.
ﺩﻭ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺳﻘﻒ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻮﺩ، ﺳﻪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ، ﭘﻨﺞ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻭ ...
ﻫﺸﺖ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﻓﻴﻠﻢ ﻓﻘﻂ ﺳﻘﻒ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻮﺩ ؛
ﺻﺪﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﺮﮎ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ،
ﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯ ﻗﻄﻊ ﻧﺨﺎﻋﻲ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺭﻭﻯ ﺗﺨﺖ ﺭﺳﯿﺪ...
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺯﯾﺮﻧﻮﯾﺲ ﺷﺪ:
" ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ۸ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﺪ"
♥ ................
تـازه دانستـم نـه بـا آب و نـه بـا نـان زنده ام،
تازه فهمیدم نه با جسم و نه با جان زنده ام،
تـازگی ها بـاورم شـد اینـکه مثـل هـر غـریب،
دورتـر از خـود دلی دارم کـه بـا آن زنـده ام...
♥ کـاروان دل مـن بـس کـه خراسـان رفتـه اسـت،
تـار و پـود غـزلـم جـاده ابـریشـم شـد ...!
♥ دل مـن گـم شـد، اگـر پیـدا شـد؛ بـسپارید امـانات رضـا...
آن روز ها که بچه تر بودم،
وقتی به "اللهم اغفرلی کل ذنب اذنبته" دعایِ کــمیل می رسیدم... باران بود که می بارید،
این روز ها که باید آدم تـر شده باشم، اگر حالِ دعـــایی باشد (که نیست!!)،
دیگر "کیف تؤلمه النـار" هم تـــکانم نمی دهد!!
♥ خداوندا! خسته ام از فصل سرد گناه! دلتنگ روزهای پاکم, بارانی بفرست! چتر گناه را مدتی است دور انداخته ام!
از مـا، عمـل چنـدانی نخـواسـته انـد،
مهـم تر از عمـل کردن، "عمــل نــکردن" اسـت!
تقـــوا یعنی عمل گنـاه را مـرتکب نـشدن،
همـه میـپرسند چـه کـار کنیم؟
مـن میگـویم: بگـویید چه کار نـکنیم؟
و پاسخ اینست: گناه نکنید... شاه کلید اصلی رابطه با خدا... گناه نکردن است!...
آیت الله بهجت (ره)
♥ جیـب هـای دلـم را می گـردم؛
مبـادا چیـزی گـم کـرده بـاشـم؛
آه خــدا، خـویـش را؛... و مهـم تـر از همـه، تــو را!
امشب از مفهوم مستی جرعه‌ای سر می‌کشم
فکــر دیـــدار تـــــو را تـــا مـــرز بـــاور مـی‌کشــــم
ای نـگاهــت ســبز، ای ســرچشــمه آئیـنــه هــا
خـوب مـن! بـا هــم قــراری داشتیـــم آدینـــه هـا
سـال ها طـرح نمی آیـی بــه دفتـــر مـی‌کشــــم
گــر بیــایی بــا تــو از پـاییـــز هــا پــَـر مـی‌کشـــم
قصــه ی پـــرواز تــو در آســــمان پیچــیــده اســت
بـاز امشـب در هـوایــت بی‌نشــان پَــر می‌کشــم
♥ ای روز آفتـابی! ... ای مثل چـشم هـای خـدا آبــی!
ای روز آمـدن!... ای مثـل روز٬ آمـدنت روشـن!
ایـن روزهـا کـه می گـذرد٬ هـر روز در انتــظار آمـدنت هسـتم...
تــو هنـوز... بـا تمـام نبـودنـت...
تنــها پناهــگاه مـن... در میـان ایـن آدمـهایـی...!
♥ مــولا جـان!..
تنـها یـک کلـمه مـرا آزار میـدهد؛..
حتـی یـک کلـمه هـم نمی شـود!!..
تنـها یـک حـرف مـرا هـر روز غمــگین تــر میکـند... تنـها هـمان یـک "ن" کـه در ابتـدای "بــودنـت" نـشسته اسـت...!
اللهـم عجــل فـی فـــرج مـولانـا صـاحـب الـزمـان
نـمـ ـیـدانـم کـُـجــا ؟ کــِی ؟ کـُـدام روز ؟ ...
چـه شـد ؟
کـه یـادت از دَسـتـم افــتــاد!...
و حــاصِــلَـش تـمـام ِ زمــیـنـ خــوردن هـایـم استــــ !
دلــــم مـیـ خــواهــد آرام صـــدایـتـــ کـنــم :
" اللّهُــمـَّ یـا شــاهـِـدَ کُــلِّ نـَـجْــوی "
و بـگـویـم : تــــو خــود ِ آرامـــشــــی و مـن خــود ِ خــود ِ بـیــ ـقــــراری...
♥ گــاهے خــیـــال مــے کــنــم خــدا روےِ لــحــظـﮧهـــایــش قـــیــمـت گــذاشــتـــﮧ اســت ...
یــک شـب‌هـایــے هـســت کــﮧ بــراے مــن زیــادے گــران تــمــام مـے شـود !!
بـزرگی را پـرسیدنـد: زنـدگی چـند بخـش اسـت؟
گفـت: دو بخـش!... کـودکی و پیـری؛
گفتند: پس جـوانی؟... گفت: فـدای حسـیـن!
♥ بر جلوه و اجلال محّـمد صلوات
بـر چـهره و تمــثال محّـمد صلوات
دیدنـد چـو رخسـار علـی اکبـر را
گفتـند کـه بر آل محّمـد صلوات...
♥ اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
شیـشه ی عطــرِ بهــار، لـبِ دیـوار شکـست...
و هـوا پـر شـد از بـوی خـدا...، همـه جـا آیـت اوسـت، دیـدنـش آسـان اسـت؛
سخـت ایـن اسـت نبیـنی او را!!
♥ دعا مے ڪنم تا اجابت بشـ ه، دعا مے ڪنم چون دلمـ روشنــ ه ...
باز بـاران٬ با ترانه... میخورد بر بام خانه!
خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟
روزهای کـودکی کـو؟ فصـل خوب سادگی کو؟
یـادت آیـد روز بـاران؛... گردش یک روز دیـرین؟
پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟... خاطرات خوب و شیرین!
کوچه ها شد، کوی بن بست... در دل تو٬ آرزو هست؟!
کودک خوشحال دیروز... غرق در غمهای امروز!
یـاد بـاران رفتـه از یـاد... آرزوهـا رفتـه بـر بـاد...!
باز باران٬ باز باران... میخورد بر بام خانه!
بی ترانه ٬ بی بهانه!... شایدم٬ گم کرده خانه!!
♥ هی فلانی!
دل به غم مسپار
نومیدی بران از خویش
دور دار از جان خود تشویش...
"مهدی اخوان ثالث"
