۱۷
اسفند
آن کـه رخسار تو را رنگ گل و نسـرین داد
صبــــر و آرام تـوانـد بـه مــن مسکـیــن داد
وان کـه گیسوی تو را رسم تطاول آمـوخت
هـم تــوانـد کـرمـش داد مــن غمگــیـن داد
مـــن همــان روز ز فــرهـاد طمــع ببــریـدم
کـه عنــان دل شیــدا بـه لـب شیــریـن داد
گنــج زر گـر نبــود گنــج قنـاعـت بـاقیـسـت
آن کـه آن داد به شاهان به گدایان ایـن داد
خوش عروسیست جهان از ره صورت لیکن
هـر که پیوست بدو عمر خودش کاویـن داد
بعد از این دست من و دامن سرو و لب جوی
خاصه اکنـون کـه صـبا مـژده فــروردین داد!
"حافظ"
♥ بوی باران بوی سبزه بوی خاک،
شاخه های شسته، باران خورده، پاک،
آسمان آبی و ابر سپید،
برگهای سبز بید،
عطر نرگس رقص باد،
نغمه شوق پرستو های شاد،
خلوت گرم کبوترهای مست،
نرم نرمک می رسد اینک بهار... خوش به حال روزگار!!
شاعر: فریدون مشیری
